zaterdag 23 maart 2013

Nostri Passaporti.....

Paspoorten, ID kaarten, rijbewijs, tessera sanitaria, wachtwoorden, pincodes. Van álles hebben we om ons op allerlei manieren te identificeren. De sleutelbos is eigenlijk de enige manier om zo ergens binnen te komen, zonder dat je iets moet laten zien of iets moet onthouden. Behalve de plek waar je de sleutelbos hebt neergelegd. Dat dan weer wel. Van paspoort, rijbewijs en andere pasjes moet je goed bijhouden wanneer iets moet worden verlengd, vernieuwd of vervangen.

Dit keer was ons paspoort aan de buurt. Voor een nieuw paspoort moesten we afreizen naar het Nederlands Consulaat in Milaan. Dit vanwege de vingerafdruk. Ik dacht nog dat ik mijn vinger op een stempelkussentje moest drukken. Maar dat was weer te romantisch gedacht natuurlijk. Het was een soort glasplaatje waar je linker wijsvinger en duim op moest worden gelegd en ook nog eens het zelfde voor rechts. Volgens de site van het Consulaat moesten we nog meer bewijsdocumenten meenemen. Waar we ons gek om zochten en waar vervolgens niet naar werd gevraagd.
Dan de pasfoto….het Consulaat had een ons een adresje gegeven van een fotograaf in de buurt. De enige in Noord Italië die het snapt van die pasfoto. Zo’n foto waarvan je denkt: ‘ ugh ben ik dat?’ En als ik zelf al niet eens zie dat ik het ben, hoe moet iemand anders dat dan wel zien? Je wilt toch een beetje knap op de foto?
Het werd verder een heerlijk dagje uit. De zon scheen, de lucht was blauw, het was zelfs warm. We hadden de forensenbus vanuit Acqui Terme genomen, waardoor we al vroeg in Milaan waren. Ik houd er van om een stad te zien ontwaken………. Om aan de bar een cappuccino te drinken en een brioche te eten. Om te kijken hoe een zakenman in driedelig grijs zijn caffè achterover slaat en dan na 1 minuut zijn weg weer vervolgt. Een meisje dat de barista vraagt op te schieten. En dat hij dan zegt dat het toch niets uitmaakt of ze nou vijf minuten eerder of later op haar werk verschijnt. Waarna ze enigszins ontspant.

Het is leuk om Milaan steeds beter te leren kennen, om steeds weer nieuwe pareltjes te ontdekken. In de Via Bellini (vlak bij het consulaat) de Santa Maria delle Passione, de op een na grootste kerk van Milaan. Op nr. 11 werden we verrast door het in art-nouveaustijl opgetrokken Casa Campanini (1904), met smeedijzerwerk van Alessandro Mazzucotelli. Werkelijk een juweeltje dat hekwerk.
De grootste kerk in Milaan is uiteraard Il Duomo. De hoogste toren stond in de stijgers. Zelfs de steigers vormden een opzienbarend kunstwerk, waar de vergulde Madonnina bovenuit toornde.

Onze nieuwe paspoorten? Die worden na Pasen opgestuurd met DHL…….. en waarom heb ik daar dan geen vertrouwen in? Omdat DHL ons nog nooit heeft kunnen vinden. Sterker nog, eens vonden we een briefje in de brievenbus van DHL dat ze ons adres niet konden vinden……… het kan ook te gek hè? We wachten met spanning af……

Doodmoe stapten we 18.20 uur weer in de forensenbus en binnen een paar minuten vielen lief en ik in diepe slaap.





Leuk idee voor een deurkruk.........

Geen opmerkingen: