zondag 16 december 2012

Gusto & Aromi

Wijn…er is veel over gelezen en gesproken. Recht toe rechtaan gezien vind je (een) wijn lekker of niet. Zo simpel kan het zijn. Het was dan ook een geweldige ervaring om onder leiding van niemand minder dan oenologe Francesca Vigo, van Unione Italiana Vini, te leren proeven en ruiken.
Francesca, vriendin van de dochter van Luisa en Giovanni, was speciaal uit Florence naar Spigno Monferato gekomen. Een oenoloog is een wijnbouwtechnisch ingenieur die zich met name de biochemische aspecten van de wijnbereiding bezig houdt. Het is namelijk de taak van de oenoloog om producenten te adviseren wat ze wel en niet moeten doen om een bepaalde smaakstijl te creëren en hoe eventuele correcties door te voeren tijdens het wijnbereidingsproces. Zo vertelt Francesca dat China bijvoorbeeld een enorm afzetgebied is voor de Italiaanse wijn. Ze ging onder anderen naar China om te kijken wat de smaakbeleving is van de Chinezen. Zij benoemden bijvoorbeeld in een wijn de smaak van Soja. Logisch voor Chinezen, maar niet voor Europeanen. Belangrijk voor de producent om dit te weten.

We begonnen met het herkennen van zes geuren. Heel vluchtig ruiken luidde de opdracht en meteen opschrijven wat je ruikt. De geuren waren te herleiden op een (ISO norm vastgelegde) geuren/smaak schijf. Van binnen naar buiten kon je de geur steeds meer verfijnen. Het was nog niet zo eenvoudig.
De tweede opdracht was makkelijk. Twee witte wijnen….zoet en zuur. Daarna een lepeltje suiker met kaneel proeven, onze neus dichtknijpen en het mengseltje op de tong strooien. Je proefde alleen zoet. De kaneelsmaak kwam pas tevoorschijn bij het loslaten van de neus, een hele bijzondere ervaring. Het is echt de moeite waard om dit eens uit te proberen.

Nadat we de mond geneutraliseerd hadden met zoutloze grissini, kon het echte werk beginnen.
Op tafel kwamen vier, met folie afgedekte flessen rode wijn, A,B,C,D. Een ieder moest voor zich zijn bevindingen van de wijn opschrijven. Iets over de kleur rood; lichtrood, oranje rood,donkerrood, violet rood, roodbruin…., hoe lichter van kleur, hoe ouder de wijn. Dan de smaak; zoet, zout, bitter, zuur. Tot slot moest je twee aroma’s van de schijf benoemen. Het was niet eenvoudig. Maar wel erg interessant.
Lief en ik hebben bedacht dat we gewoon maar veel moeten blijven oefenen.

Na de evaluatie ging het folie van de flessen. De wijn die ik het lekkerst vond en die ik daardoor ook goed kon omschrijven was AMIS van Cascina Garantina. Ik vroeg Francesca of zij iets over de smaak van deze wijn wilde zeggen. Het was heel verrassend dat zij de smaak typeerde als die van een typische exportwijn. Een smaak waar Italianen niet zo van houden.
De middag kon me niet lang genoeg duren. Ik wilde nog van alles weten…….

Maar het was tijd voor de Bollito Misto, een typisch Piëmontees vleesgerecht met minimaal vier soorten vlees, gekookte aardappelen en salsa verde en zoetzure tomatensaus. Van het kookvocht van het vlees aten we verrukkelijke minestrone. Tot besluit was er chocolademousse en taart.
Het was weer afzien in Piëmonte.............

maandag 3 december 2012

Un Sogno ?

Zaterdag hebben we een leuk dagje Torino gedaan. Het doel van de dag was een enorme vlooienmarkt de Bâlon in de wijk Borgo Dora. Deze vlooienmarkt vindt al ruim 200 jaar plaats.
Wij vinden het heerlijk om te struinen, want wie weet vinden we tussen al die spullen wel een heuse ‘schat’.
Ziels gelukkig ben ik met een tas vol oude bakvormpjes voor 1 euro en een ‘zilveren’ lijst zonder glas, waar ik zeker een leuke bestemming voor ga vinden.


Het is al donker als we bijna thuis zijn. Ik ben een beetje weg gedoezeld. Doe even mijn ogen open als lief moet remmen voor vier overstekende reeën.
Stel dat het laatste ree nu net een tikje tegen haar hoofdje krijgt, een snelle dood, ze valt. We rijden er net niet overheen….. en stel dat je dan stopt, achteruit rijdt, het ree achter in de bus legt.
Mogelijk dat je dan een goede vriend belt en dat die vriend dan de volgende dag komt met zijn gereedschappen. Bedreven als hij is zal hij mooie pakketjes maken met reerug,reeboutjes, koteletjes, medaillons, sugo vlees, soep vlees………een vriezer vol. Hoe lekker zou dat zijn?

Ik schrik wakker, we zijn weer thuis. Die avond maak ik een grote pan erwtensoep voor vrienden die zondag langs komen……….

Maandagochtend heeft het gevroren,
de lucht is strak blauw, de zon schijnt……..Om 10 uur gaan we op pad. Warme thee, broodjes, koek en mandarijnen in een rugzakje.
We maken een vier uur durende wandeling in de buurt. Een rondje Ciglione, achter Grognardo. Het is werkelijk schitterend. We hebben panoramisch zicht op de besneeuwde toppen van Alpen en de Apennijnen. Af en toe schieten er reeën voor ons langs of zien we nog net de witte achterkantjes van reebokken. We struikelen er bijna over.

Thuis loop ik naar de vriezer……. Was het nu een droom….. of toch.........??.