Un deliziose dolce

Stel je voor je hebt niks in huis, nou ja bijna niks, en je wilt toch snel, eens een keertje niet slow, maar gewoon snel een verrukkelijk toetje maken. Vorige week, na de pastaproeverij maakten vriendin en ik dit deliziose dolce. De ingrediënten heb je meestal wel in huis en het recept is simpel. Het resultaat is evenals de smaak verbluffend. We dachten even dat er een fout in het recept stond. Komt dit wel goed? Geen boter? Geen bakmeel?. Het kwam goed, met het recept uit het prachtige boek Vegeterranean, waarover ik  al eerder schreef.

Verwarm de oven voor op 175 graden. Zet een bakblik met en beboterd stuk bakpapier klaar en leg een stuk plastic folie klaar.

Klop 350 ml slagroom stijf met gezeefde poedersuiker naar smaak en zet in de koelkast.

Splits vier eieren. Klop het eigeel romig met 5 eetlepels suiker en klop er daarna 4 eetlepels gezeefde cacao door.

Klop de eiwitten in een vetvrije kom met een snufje zout stijf. Als je de kom op de kop houd mag het eiwit niet meer lopen.

Spatel de eiwitten voorzichtig en in zo weinig mogelijk slagen door het chocolade mengsel en stort op het bakblik. Smeer uit tot een rechthoekige dunne lap en schuif in het midden van de voorverwarmde oven gedurende 7- 10 minuten. Haal de bakplaat uit de oven en laat de chocoladebodem afkoelen. Steek hem daarna voorzichtig los, maar laat nog wel liggen.

Smeer de slagroom over de afgekoelde bodem en rol het geheel voorzichtig, maar stevig op. Leg de rol op het plastic folie en draai het folie om de rol. Leg in de koelkast om op te stijven 1a 2 uur.

Haal voor gebruik de rol uit het folie, snijd de uiteinden eraf en snijd plakken van minimaal 3 cm dik.

Leg op ieder bordje een plak en bestrooi het bordje met cacao en poedersuiker en leg er eventueel wat framboosjes bij.

Ons testpanel viel helemaal stil tijdens dit heerlijke, romige, hemelse toetje. Alsof er een engeltje….en zo.  Heb je nu geen zin aan om de slag te gaan en ben je wel deze zomer onze gast, dan is de kans heel groot dat dit deliziose dolce op het menu staat.

Pasta

Of ik zin had om een keertje verse pasta te maken vroeg vriendin. Ik dacht nog aan de eerste en tevens laatste keer pasta maken met lief zo’n vier jaar geleden. Waarom had ik het daarna nooit meer gemaakt? 

Ja leuk, goed idee. Ik stofte mijn pastamachientje af, poetste het op en ging boodschappen doen met vriendin. Nu hebben wij allebei meters kookboeken. Dat wil zeggen ik één meter, zij tien meter. Dit keer had ze werkelijk een schitterend kookboek mee. Vegeterranean van Alberto Musacchio en zijn vrouw Malu Smões en Antoinette Hertsenberg. Antoinette volgde bij Alberto en Malu een kookcursus in het beste vegetarische hotel ter wereld, Azienda Agrituristico Montali in Umbrie. De foto’s en recepten maken dat je acuut vegetariër wordt. 

Aan de slag dus. We maakten vier verschillende soorten pasta, twee met verschillende vulling, ronde lasagne vellen en tagliatelle. Het begin ging moeizaam. Het was een raar prutje dat uit het machientje kwam. Ik pakte mijn aantekeningen van de mama van Paolo erbij, ik maakte ze, toen mama mij een poos geleden een demonstratie pasta maken gaf. Aha het geheim zat hem in het herhaaldelijk doorkneden en door het machientje halen. Eerst een paar keer door de wijdste stand en dan een paar keer door de dunste stand.. prachtige dunne vellen pasta draaiden we. 

De hele middag waren we zoet en opgetogen dat het zo goed lukte. ’s Avonds schoof ons testpanel, lees onze geliefden aan tafel. Er werd geproefd en geanalyseerd als echte Italianen. Inmiddels hebben we de recepten wat bijgeschaafd en liggen ze klaar voor de table d’hôtes van het nieuwe seizoen. Het zou zo maar kunnen dat onze gasten deze zomer zelf kunnen proeven van verrukkelijke verse pasta. 

Het hemelse toetje dat we maakten........... daarover meer in de volgende blog.

Tanti auguri per tutti

Een nieuw jaar ligt voor ons, een jaar vol plannen, dromen, verwachtingen en gezelligheid, naar wij hopen. Verder hopen we op een goede gezondheid, eigenlijk het belangrijkste. Of het met het geluk gaat goed komen…..is nog maar even de vraag. Zelf hebben lief en ik er alle vertrouwen in. Ware het niet dat we, na een overvloedige maaltijd op oudejaarsavond bij de buren, Marcello en Franca  geen ruimte meer over hadden gelaten voor de lenticchie en de zampone, linzen en varkenspoot-worst.

Het eten van dit gerecht om mezza notte brengt geluk volgens de Italiaanse traditie. Het ging gewoon niet meer. De buurvrouw schudde haar hoofd. ‘Iedere lenticchie is een euro. Kijk eens wat je laat liggen’ zei ze. Dat de zampone zou leiden tot een goede gezondheid waagde ik te betwijfelen. Het is varkensvlees dat in een varkensblaas wordt gepropt in de vorm van een varkenspoot en erg vet.

Tot overmaat van ramp had ik ook nog eens geen rode onderbroek aan op oudejaarsdag. Een rode onderbroek staat voor een gelukkig liefdesleven. Ik snapte al niet waarom er op de markt allemaal rode onderbroeken hingen, al dan niet versierd met stras steentjes en tekst als tanti auguri. De buurvrouw vertelde me er niets over. Mijn vriendin uit Nederland vandaag wel. Dat had ze toch wel even iets eerder kunnen mailen.

Ik heb in ieder geval vandaag iets in mijn maagdelijke agendaatje geschreven op de laatste bladzijde, rode onderbroek kopen. Nu maar hopen dat het allemaal goed komt dit jaar. Aan mij zal het niet liggen.

Tanti auguri, tutti!