Het was onze vijfde kerst in Italië dit jaar. We vierden dit traditiegetrouw bij en met Italiaanse vrienden in het dorp. Lief en ik memoreerden dat er in die vijf jaar toch wel een bepaalde verandering zichtbaar is. Kwamen we de eerste jaren binnen, dan was absoluut nog niet zichtbaar dat er dertig mensen zouden komen eten. Meestal moesten er dan nog tafels en stoelen uit de kelders worden gesleept. Dan was er nog discussie over welke kleedjes over welke tafels moesten. Kleedjes met eendjes er op afgebeeld of met zomerse zonnebloemen.
Dit jaar staat alles klaar en is er, voor dertig personen, prachtig gedekt met witte tafelkleden en daarop nog eens witte voile met gouden opdruk. Op ieder bord ligt een mooi kersttoefje met rode strik. Het ziet er prachtig uit. Maar de eerste jaren hadden toch ook zo hun charme. Dat de lampjes in de kerstboom nog wel de hele avond aan en uit en flikkeren zie ik al niet meer. De kerstcadeautjes die we krijgen zijn gelukkig nog steeds hetzelfde. Voor Harrie zijn daar door Maryse gebreide sokken.
Dit keer in de kleuren van de Nederlandse vlag. Humor. En dan is daar altijd de mand van Rosy, met potjes zelf ingemaakt lekkers en een kerstovenwant. Verder is er van Maryse een door hun zoon gemaakt piepklein boompje van rood koperdraad met pareltjes en piepkleine lampjes aan de takjes. We gaan het boompje iedere dag leuker vinden. Stak ik eerst tijdens het eten kaarsjes aan, nu met een druk op het knopje brandt het boompje gezellig. Traditiegetrouw zit ik naast Maryse, achter de tafel. We kunnen van daaruit de enorme kamer goed over zien. Ze houdt me heerlijk op de hoogte van alle ins en outs over de mensen die in ons gezichtsveld komen. Ik zit qua taal bijna weer op roddelniveau van mijn vorig leven. Verder is het nog steeds een heerlijk chaotisch, gezellig kerstfeest. Het maakt niet uit of je nou aan tafel zit te eten of staat te eten of tussendoor even een dutje doet in de poltrone, iedereen wordt in zijn waarde gelaten. We hebben weer genoten. Dat deden we ook tweede kerstdag, toen we aan konden schuiven bij en met Nederlandse vrienden. Er was onder andere heerlijke reebout van een door de buurman “aangereden” en door vriend geslachte ree. Ook hier weer warmte , vriendschap en gezelligheid. De day after was een cadeautje. 
We hebben gewandeld langs de Middellandse zee, van Savona naar Celle Ligure. Het was windstil, strak blauw, zonnig en 17 graden. Er waren mensen aan het zwemmen! Er lagen mensen op banken in de zon, anderen zaten te puzzelen, te lezen of te praten. Er bloeiden in bakken gele Spaanse Margrietjes, de sinaasappeltjes hingen te glimmen in de bomen, de mimosa stond in knop……. Ik werd er helemaal blij van. En gek van lopen krijg je trek. In een restaurantje aan de zee aten we voor tien euro verrukkelijke spaghetti con cotze (mosselen) e vongole (kleine schelpdiertjes). Daarna nog heerlijk gegrilde spada (zwaardvis). Onze vrienden die mee waren zeggen altijd: ‘Wat hebben we het weer goed’. En dat kunnen wij niet ontkennen.
Hoe we oudejaarsavond gaan doorbrengen? Daarover in de volgende blog.In ieder geval wensen we alle lezers een zalig uiteinde.
Dit jaar staat alles klaar en is er, voor dertig personen, prachtig gedekt met witte tafelkleden en daarop nog eens witte voile met gouden opdruk. Op ieder bord ligt een mooi kersttoefje met rode strik. Het ziet er prachtig uit. Maar de eerste jaren hadden toch ook zo hun charme. Dat de lampjes in de kerstboom nog wel de hele avond aan en uit en flikkeren zie ik al niet meer. De kerstcadeautjes die we krijgen zijn gelukkig nog steeds hetzelfde. Voor Harrie zijn daar door Maryse gebreide sokken.
Dit keer in de kleuren van de Nederlandse vlag. Humor. En dan is daar altijd de mand van Rosy, met potjes zelf ingemaakt lekkers en een kerstovenwant. Verder is er van Maryse een door hun zoon gemaakt piepklein boompje van rood koperdraad met pareltjes en piepkleine lampjes aan de takjes. We gaan het boompje iedere dag leuker vinden. Stak ik eerst tijdens het eten kaarsjes aan, nu met een druk op het knopje brandt het boompje gezellig. Traditiegetrouw zit ik naast Maryse, achter de tafel. We kunnen van daaruit de enorme kamer goed over zien. Ze houdt me heerlijk op de hoogte van alle ins en outs over de mensen die in ons gezichtsveld komen. Ik zit qua taal bijna weer op roddelniveau van mijn vorig leven. Verder is het nog steeds een heerlijk chaotisch, gezellig kerstfeest. Het maakt niet uit of je nou aan tafel zit te eten of staat te eten of tussendoor even een dutje doet in de poltrone, iedereen wordt in zijn waarde gelaten. We hebben weer genoten. Dat deden we ook tweede kerstdag, toen we aan konden schuiven bij en met Nederlandse vrienden. Er was onder andere heerlijke reebout van een door de buurman “aangereden” en door vriend geslachte ree. Ook hier weer warmte , vriendschap en gezelligheid. De day after was een cadeautje. 
We hebben gewandeld langs de Middellandse zee, van Savona naar Celle Ligure. Het was windstil, strak blauw, zonnig en 17 graden. Er waren mensen aan het zwemmen! Er lagen mensen op banken in de zon, anderen zaten te puzzelen, te lezen of te praten. Er bloeiden in bakken gele Spaanse Margrietjes, de sinaasappeltjes hingen te glimmen in de bomen, de mimosa stond in knop……. Ik werd er helemaal blij van. En gek van lopen krijg je trek. In een restaurantje aan de zee aten we voor tien euro verrukkelijke spaghetti con cotze (mosselen) e vongole (kleine schelpdiertjes). Daarna nog heerlijk gegrilde spada (zwaardvis). Onze vrienden die mee waren zeggen altijd: ‘Wat hebben we het weer goed’. En dat kunnen wij niet ontkennen. Hoe we oudejaarsavond gaan doorbrengen? Daarover in de volgende blog.In ieder geval wensen we alle lezers een zalig uiteinde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten