dinsdag 27 september 2011

Gnocchi, una ricetta

De vendemmia van 2011 bij Paolo is afgelopen. Het was een hele klus. Tussendoor moesten de druiven, ontdaan van steeltjes en takjes, in de vaten worden gepompt. Ook dan assisteerde lief in de cantina. Paolo zegt altijd: ‘Mannen in la cantina en vrouwen in la cucina’. Dit vooral als mama zich met het wijn maken bemoeid! En dus schoof ik dan maar aan, aan mama’s keuken tafel.
Op een ochtend had ik geluk. Ze was net begonnen met gnocchi maken. Nu vind ik gnocchi uit de winkel niet om nou te zeggen, een delicatesse. Maar deze gnocchi, gewenteld door de verse pesto, is verrukkelijk. Het is echt heel eenvoudig, een half uurtje werk. Je moet wel een aardappelpuree knijper hebben en een bekertje vers gemaakte pesto bij de hand.
Het recept:
Kook een kilo kruimige aardappelen in de schil gaar.
Giet ze af en stoom ze droog.
Haal de schil van de nog warme aardappelen en druk de aardappelen door de pureeknijper.
Strooi er 250-300 gram bloem bij. (als de aardappelen vochtig zijn meer bloem toevoegen).
Doe één ei en één eigeel in een kuiltje in het midden.
Roer met een vork steeds een beetje bloem en aardappel naar het kuiltje.
Net zo lang tot alles door elkaar zit en kneed met de hand verder.
Probeer dit zo snel mogelijk te doen.
Snijd het deeg in plakken.
Strooi er wat bloem over en draai dunne rolletjes zoals voor een appeltaart.Snijd de rolletjes in stukjes. Strooi steeds wat bloem op het werkblad.
Haal nu de stukjes in een vloeiende beweging over een vork, zodat je ribbeltjes krijgt en een kuiltje van je duim. De saus zal er beter aan blijven hechten. Breng in een pan ruim water aan de kook met een flinke schep zout.
Schep de gnocchi in het water. Als ze boven komen drijven zijn ze klaar. Schep ze voorzichtig met een schuimspaan uit de pan en laat in een vergiet uitlekken.
Schep op een mooie platte schaal een bekertje verse pesto, leg de gnocchi er op en schep het voorzichtig door elkaar.
Het is in Italië een primi. En terecht, je moet er verder niets bij eten.
Concentreer je gewoon op deze zachte smaken….Delizioso. Heb je teveel gemaakt?
De niet gekookte gnocchi kun je, op een dienblaadje, los naast elkaar invriezen en later overdoen in een bakje..
Kun je nog eens een keer genieten. 







vrijdag 16 september 2011

La Vendemmia

Wij zijn weer in een sleur terecht gekomen. En dat wilden we toch juist niet meer??? Gelukkig bestaat er ook een heerlijke sleur. De sleur van druiven plukken. De vendemmia is weer begonnen bij Paolo. De eerste dagen vallen zwaar. Staand op hellend terrein in de brandende zon. Gelukkig zijn we rustig begonnen. Mijn lief in de cantina, waar de druiven mysterieus borrelen in het vat. Ik binnen bij mama, kijkend hoe ze salsa verde maakt. Ik heb het ook al eens gemaakt. maar dit ziet er toch heel anders uit. Mama kletst me de oren van het hoofd en tegelijkertijd kan ze ook nog al schreeuwend een gesprek voeren met Paolo die beneden in de cantina is. Ik moet heel alert blijven, want ondertussen kan ze me plotsklaps een vraag stelen en dan moet ik wel weten waar het over gaat. Dit is heel goed voor mijn Italiaans.

Klokslag 12 uur, mezzogiorno, is het eten klaar. Anti pasti, tomaat met salsa verde, peperoni met acciughe (ansjovis) en salami. Daarna verse pasta. Hele dunne sliertjes. Anders lust Paolo het niet. Van de wijn neem ik een half glaasje, ik moet nog werken! Na het eten stelt mama voor dat lief en ik een dutje doen in de poltrone in la salla. Niks er van we gaan aan de slag. Elio en Nicola komen wat later ook helpen. Petje af voor deze 70+ers. Want het is toch heet.

De lucht is strak blauw, er is geen zuchtje wind…… Alleen het geluid van ritselende bladeren, knip, het schaartje en plof, de tros in de mand. Als een soort mantra. Mantra komt van manaseh (geest) en tra(bevrijding). Het klopt helemaal. Het is heerlijk, het is verslavend, het is een heerlijke vorm van sleur. Er is niets meer in mijn hoofd. Alleen mijn ademhaling, mijn hartslag.
Het lijkt wel of iedere dag begint met een kookles. Want de volgende dag mag ik toe zien hoe mama gnocchi maakt, terwijl Harrie en Paolo weer beneden in de cantina met de wijn bezig zijn. Een half uurtje werk die verse gnocchi. En lekker!!! Het recept komt in de volgende blog. Na het eten mogen we pas om half drie beginnen. Het is echt veel te heet. Maar dan gaat het ook weer stug door tot 19.00 uur. Mama heeft ondertussen een wagenwiel taart (crostata) gemaakt. ‘Nee’, zeggen tegen een tweede stuk is niet van toepassing. Het enige voordeel is dat we thuis niet meer hoeven te eten. Verder maak ik me lijntechnisch geen zorgen want er zijn deze dag genoeg calorieën verbrand. Lichamelijk heel erg moe en met een leeg hoofd vallen we die avond al vroeg in diepe slaap, onze ziel gereinigd van stoffelijke besmetting. Voor zo lang het duurt natuurlijk.