maandag 13 december 2010

Santa Lucia




Vaak lopen we langs het onooglijke kerkje van Benzi. We hebben geen idee hoe het er binnen uit ziet. Het kerkje is omsloten door een wijngaardje en ligt aan een pad. In de tuin van het kerkje staat een roestig schommeltje. Vandaag kunnen we onze nieuwsgierigheid laven. Vanmorgen, 13 december, is er een mis, opgedragen aan de patroonheilige van het kerkje, Santa Lucia. Van binnen is het een beeldschoon kerkje. Het is dat ik getrouwd ben, maar anders zou ik er zo trouwen. Het licht valt prachtig naar binnen en weerkaatst zichzelf in de lichtblauwe koepel. Achter het marmeren altaar hangt een groot schilderij met de heilige maagd en kind, met aan haar linker kant een soldaat en aan haar rechter kant Santa Lucia met in haar handen een presenteerblaadje met haar ogen. Er zijn verschillende versies. Zo zou ze zelf haar ogen hebben uitgestoken toen iemand zei dat ze beeldschone ogen had. Een andere versie is dat haar ogen werden uitgerukt tijdens een marteling. In ieder geval kon ze blijven zien. Ze wordt aangeroepen bij keelpijn en oogziekten en is de patroonheilige van de blinden.
Als lief en ik binnen komen branden er twee gaskachels. Dat is te ruiken ook. De kachels gaan uit en de deur wordt open gezet. Wel zo veilig, maar o zo koud.  De oude prior uit Acqui Terme komt binnen sloffen. Als hij zijn gewaad aan heeft kan de mis beginnen. Je moet het altijd maar afwachten met die oude pastoortjes. Ze zijn wel eens de tekst kwijt, maar het gaat goed totdat de ‘tafel wordt klaar gemaakt’. Er staan twee glazen kannetjes op een blaadje. Maar waar zit nou de wijn in en waar het water? Hij kijkt en vergelijkt, houdt beide kannetjes tegen het licht en
 ruikt. Hij komt er niet uit. Hij gaat met de kannetjes naar de consistorie. Wat hij daar doet….geen idee. Als hij terug komt is het probleem opgelost. Hij weet in ieder geval wat de wijn is.
Ook wordt tijdens de mis het jaarverslag van het kerkje voor gelezen. De gaven en de uitgaven. Het kan maar weer geregeld zijn. Ik kijk eens rond op deze maandagmorgen en ik voel me een bevoorrecht mens dat ik dit allemaal mee mag maken.  

Geen opmerkingen: