Het hout is op en de kou nog niet! Dachten we ruimschoots de winter te kunnen halen met de voorraad.Dat lukte ook. Maar op dit moment is het vooral ’s avonds erg kil, een warme haard is dan toch heel behaaglijk. Voor de tweede keer laten we het houtboertje een voorraad hout uitladen op de oprit. Hij komt heel laat, net als we zitten te eten. ’s Nachts word ik wakker van de regen. Het hout…!!! Even denk ik dat mijn lief, op mijn verschrikte uitroep ‘regen’, er uit gaat en plastic over het hout gooit. Maar hij murmelt wat en kruipt extra dicht tegen me aan. Ik snap dat! Zo ben ik dan ook wel weer.
De volgende morgen gaat hij dapper in de stromende regen de houtstapel op het droge brengen. Aan het paasontbijt memoreren we dat we in ons vorig leven alleen maar een zwengel aan de cv knop hoefden te geven……
Ik bak een torta alle nocciole om mee te nemen naar Elio en Cici, onze lieve, gastvrije onbaatzuchtige, vrienden, bij wie we gaan lunchen.
De tafel in de woonkamer is sfeervol gedekt voor 12 personen. De aperitivo is in de grote keuken, waar een houtvuur brandt. Rond het vuur drinken we rose spumante Brut. Rosella heeft voor deze gelegenheid haar mooie, dunne glaasjes mee gebracht. Ze vertelt dat ze deze glaasje voor haar eerst communie heeft gekregen. Wat krijgen meisjes tegenwoordig voor hun eerst communie? Vast geen mooie wijnglaasjes.
We knabbelen op grissini, omwikkeld met prosciutto en smeren kruidige kaas op lekkere foccacia.
Aan tafel worden de schalen met anti pasti doorgegeven. Als het daarna zou zijn afgelopen zou ik het prima vinden. Maar dat is niet zo, er komt nog meer. Er is in vele gerechten spinazie verwerkt.. denk ik. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Er zijn manden vol blaadjes uit het veld geplukt, boordevol ijzer en vitamines. Blaadjes van de papaver, van de paardenbloem en van een heleboel planten die ik niet zou herkennen. Je kunt van al die blaadjes ook heerlijk insalata maken. Alleen een beetje olie en azijn erover, meer is niet nodig. Het blad heeft van zichzelf al zoveel smaak. Je kunt de sla nog wat opfleuren met de lichtgele bloemetjes van de wilde primula, die hier ook overal groeit en bloeit. In de pasteitjes zijn morieljes verwerkt. De enige paddenstoel die op dit moment te vinden is.
Ik word altijd zo blij als ik gerechten eet waarvoor de ingrediënten in de natuur bij elkaar zijn gescharreld, dat mensen daar lichamelijk moeite voor hebben gedaan om juist die lekkere blaadjes en paddenstoelen te zoeken. Denk dan beschaamd dat ik nog steeds niet zo back to basic ben dat ik dat ook allemaal kan vinden en kan herkennen.
Het leuke van de middag is, ik schreef dit vast al eerder, dat het zo ongedwongen is.
Halverwege de lunch gaat de tussendeur in de keuken open en komt de hele familie van Elio binnen. Zij wonen ook in het huis. De kleinkinderen van zijn zus komen hun mega paasei halen. Dat wil zeggen dat het meisje het paasei stuk mag slaan. Zij doet dit met verve. In het paasei zit een cadeau, een tafeltennissetje, om even aan te geven hoe groot het ei is. Als de buit binnen is vertrekt ze weer. De zwager van Elio, de vinoloog, komt binnen met een fles amarenen wijn, die we even moeten proeven. Hij komt er ook even gezellig bij zitten.
Hij legt uit dat het proces hetzelfde is al wijn maken van druiven. De pitten van de amarenen worden gekraakt en ook gebruikt voor de smaak. Een heerlijk fruitige naar kers smakende wijn. Lekker bij een nagerecht.
Terwijl ik met Maryse aan het uitbuiken ben voor het haardvuur begint ze over de merenda van morgenmiddag in pro Loco. Ze vertelt wat er allemaal op het menu staat.
Ik wil er even niet aan denken…………..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten