Chemins d’Assise

Vorig voorjaar ontdekten we tijdens onze wandelingen steeds stickers met een hoofdletter T op palen en bomen.

Telecom dachten we, na de vele Telecom problemen. Drie verzopen katjes, die bij ons aanklopten voor een kopje thee en om tevens te schuilen voor de regen vorig jaar april, hielpen ons uit de droom. Het was de aanduiding van de pelgrimsroute naar Assisi. Het witte duifje bovenop de T wees naar links, rechts of rechtdoor. De T was niet de T van Telecom, maar een Tau teken, het teken van Franciscus van Assisi om de zegen en vrede door te geven.
We gingen eens op onderzoek en ontdekten dat de route een vreselijke omweg maakte van 3 km en daarbij een afstand aflegde van 300 meter.
Dus zocht lief contact met de Franse organisatie via http://chemins.assise.free.fr/ toeval wilde dat de mannen dit voorjaar de route na wilden gaan ‘lopen’.
Vanaf dat moment heb ik schijnbaar niet meer goed opgelet. Maandagavond rond zessen vroeg lief of kamer en badkamer in orde waren voor de mannen. Oeps. Aan de slag dus.

Natuurlijk had ik ook geen rekening gehouden met mee eten van de mannen.
Dat probleem loste zich vanzelf op. Ze hadden een tas boodschappen mee. Zo kon het gebeuren dat lief met de ene man gebogen zat over wandelkaarten en Google Earth, terwijl ik de andere assisteerde bij het koken van een heerlijke maal in mijn eigen keuken.
Een uur later zaten we genoeglijk te praten (Engels/ Frans/ Italiaans door elkaar) en te eten. Heel bijzonder van die onverwachte ontmoetingen en gesprekken.
De volgende ochtend na ons gezamenlijk ontbijt vertrok lief met de mannen om de knelpunten in de route te bekijken. Aan ons nu de opdracht de route aan te passen en te voorzien van de juiste bordjes.
Het begint bij mij te kriebelen. Het lijkt me geweldig om naar Assisi te lopen.
Vooralsnog kunnen wij en natuurlijk ook onze wandelgasten stukjes van de route lopen.
Een begin kan altijd gemaakt worden……