Limone

Op het Festa della Befana komen we Paolo tegen. De wijnboer uit Morsasco. in September hebben we hem geholpen met de druivenpluk. Hij is een beetje verongelijkt dat we hem en zijn mama nog niet een Buon Anno zijn komen wensen. Daar kunnen we snel iets aan doen en twee dagen later kloppen we aan bij Cascina Rocca.
Meestal zitten we in de keuken, maar dit keer in de mooie kamer. Ik moet in de lekker poltrone zitten, de rest op een eetkamer stoel. Het zit een beetje raar, ik laag, de rest hoog. De gezelligheid is er niet minder om. Ze hebben altijd van alles te vertellen en met name mama is zeer geinteresseerd in het leven in Nederland. Zij is een van de weinige Italiaanse mensen bij wie ik me heel erg op mijn gemak voel, waardoor ik ook meer Italiaans durf te praten dan anders.
Als we weer weg gaan , moeten we, zoals altijd, even bij de citroenbomen kijken.
Deze twee bomen worden gekoesterd en verwend. Ik denk zelfs dat er tegen gepraat wordt. Ze tieren namelijk weelderig. De takken buigen door van de citroenen. In September waren ze nog groen en nu zijn ze geel. De bomen staan op de veranda. De veranda is afgeschermd met plastic. Citroenbomen moeten overwinteren op een lichte plaats bij een temperatuur van 8 graden. Als het vriest wordt er een vuurkorf gestookt. De bomen krijgen regelmatig wat water en eens in de veertien dagen speciale citroenmest.
Sinds de zomer heb ik ook een citroenboom. Er hangt een citroen aan. Die laat ik dan ook mooi hangen. Verder luister ik goed naar de experts en ja hoor, er zit nu op dit moment bloesem aan en hele kleine nieuwe citroentjes. Misschien kan ik ze deze zomer gebruiken om mijn eigen Limoncello van te maken.
Na vele uitroepen te hebben geslaakt, vragen te hebben gesteld, want dat hoort, krijg ik drie mooie, gele, biologische citroenen mee naar huis.
Dat ik die citroenen niet kan gebruiken om over de vis te druppelen of als garneringschijfje snap ik maar al te goed. Er komt namelijk een volgende keer waarop mama gaat vragen wat ik met de citoenen heb gedaan. Dan moet ik toch een beetje uit de hoek komen.
Vanmorgen vond ik een recept in het ontzettend leuke boekje Artacucina, een kijkje in de keuken van galerie Artacasa, met daarin recepten van kunstenaars, geilustreerd met een kunstwerk.
Citroentaart met drie citroenen.

Voor het deeg: 100 gram bloem- 75 gram boter- 100 gram witte basterdsuiker- 2 eetlepels water.

Voor de vulling: 4 eieren- 100 gram suiker- 150 ml room- geraspte schil (zest) van 3citroenen en het sap van diezelfde citroenen, 50 gram gesmolten boter.

Kneed met de ingredienten voor het deeg een mooie soepele deegbal.
Rol op een goed bebloemd werkblad (o wat ben ik blij met mijn marmeren werkblad) de deegbal uit tot een mooie ronde lap en bekleed er een licht beboterde lage vorm mee.
Zet een half uurtje in de ijskast.
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Doe de eieren, suiker, room, citroenzest en citroensap in een kom en klop het schuimig. Voeg de zachte boter toe en klop nogmaals goed door..
Giet het mengsel over het deeg.
Zet in de oven en bak 30-40 minuten. Draai de oven op 150 graden en bak nog eens 10 minuten tot de taart gaar is. De taart is klaar als de bodem en de citroenlaag een mooie goudbruine kleur hebben gekregen. We hebben de heerlijke taart geproefd bij de koffie, maar ik kan me er ook heel goed een glaasje (zelfgemaakte) Limoncello bij voorstellen. Dat gaan we deze zomer wel met de gasten doen.